Zaterdag 18 maart is het Rapidkampioenschap voor NHSB teams gespeeld. Ook een team van De Uil heeft zich in die strijd geworpen. Toen het strijdrumoer was verstomd en de stofwolken waren opgetrokken, bleken de Uilen de achtste plek te bezetten. Gezien het sterke deelnemersveld van veertig teams mag dat een goed resultaat genoemd worden. De teams werden in drie klassen ingedeeld en speelden gezamenlijk zeven ronden zwitsers. De Uil kwam uit in de A groep van dertien teams. De gemiddelde rating van de A groep was 1960 en zo bekeken krijgt de zevende plek (een B team eindigde hoger) van het Uilenteam met een rating van 1815 nog meer glans.

De eerste ronde gingen de Uilen voortvarend van start. Het Blinde Paard uit de C groep (een team van Het Witte Paard) bleek de naam waar te maken; ze zagen weinig en de Uilen veel. Kortom: 4-0!

De tweede ronde was ‘different cake’ oftewel andere koek. Die was tegen het eerste team van de Kennemer Combinatie en het 2-2 gelijkspel was gewoon goed, maar had beter gekund. Er gebeurde veel in die wedstrijd. Jan de Jong gaf een stuk in één weg en Jan Havenaar overzag mat in één. Het was een team met jonge talenten en de kleinste van nog geen drie turven hoog zat tegen Cok Ippel. Cok liet door tijdnood zijn gewonnen stelling verzanden in remise door materiaaltekort. Hij had nog een pion en tien seconden en zijn piepjong opponentje een loper en 20 seconden. Cok claimde remise, stopte met spelen en ging door zijn tijd. De Kennemer blaag gaf doodleuk aan dat hij met het materiaal op het bord wel een matsituatie kon creëren en claimde de winst, waar Cok met een enigszins roze/rood aangelopen hoofd wel mee in moest stemmen. Omstanders hadden echter de wedstrijdleider ingeseind. Deze gaf op zijn beurt even doodleuk als resoluut aan dat dit toernooi niet alleen prestatief maar ook voor de gezelligheid was en besliste remise. Op de verbouwereerde kleuter na kon iedereen zich in dit salomonsoordeel vinden.

De derde ronde tegen de Waagtoren, tja, wat vermeldt je daar over. Als de Uilen al kampioensaspiraties hadden, werden die grondig in de grond geboord. Het halfje van onze held Mark van der Ploeg redde de eer. Alle podiumplaatsen gaven echter recht op een flink stuk kaas en dat was nog steeds mogelijk.

De vierde ronde werd 3-1 tegen B-groeper Bakkum. Kwestie van ‘easy peezy does it’. Mark speelde juist tegen deze laagvlieger zijn, naar later bleek, enige verliespartij. En daar was hij, voorzichtig uitgedrukt, not amused over….

De vijfde ronde was er weer een van reflectie. Zoals iedereen weet, is een gewonnen stelling pas gewonnen wanneer je gewonnen hebt. Dat ondervonden de beide Jannen. Uitslag 1½ -2½ en alle kansen op een podiumplek waren daarmee in rook opgegaan. Nu is dat niet leuk, maar ook de kaaskansen waren daarmee weg en dat is erger.

En wanneer dat besef neerdaalt komt de ontspanning. Ronde zes werd een walk-over tegen C-groeper Magnus 2, 4-0 maar liefst. En dan blijkt dat onze Cok in de NHSB toch wel iemand is. Zijn tegenstander begroette hem met de woorden: “Hé, ik speel tegen meneer de Uil zelf”

Ronde zeven gaf eveneens een mooie overwinning te zien, deze keer tegen een ander team van de Waagtoren, ook uitkomend in de A klasse en een veel hogere rating dan ons team. Zoals gezegd, door de ontspanning kwam er een soepele 3-1 winst tot stand, waarmee een fraaie zevende plek in de A groep werd bereikt.

Dat Mark van der Ploeg een goede rapidschaker is, had hij bij een eerdere editie van dit toernooi al eens laten blijken, maar wat hij zaterdag liet zien was echt top. Hij speelde aan het eerste bord en werd op die plek met maar liefst 5 uit 7 topscorer van de Uilen. Chapeau! Jan Havenaar aan het tweede bord kwam tot een score van 4,5 uit 7, Jan de Jong haalde 4 uit 7 en Cok Ippel aan het laatste bord peuterde 4½ punt uit 7 bij elkaar.

De thuisreis werd toch wel enigszins voldaan aangevangen, ondanks en nadat de loterij niets aan het bezit der Uilen bleek te hebben toegevoegd. Vermeldenswaard is tot slot nog, dat Cok in de bolide van Jan de Jong voorin mocht zitten om zodoende te voorkomen dat hij (weer eens) ruzie zou krijgen met de gordel achterin. Cok claimt dat het aan de gordel ligt, volgens Jan ligt het aan Coks omvang….

Jan de Jong